ΟΤΑΝ Η ΜΝΗΜΗ ΕΞΑΣΘΕΝΕΙ.............

Κατεβαίνω με το λεωφορείο στο κέντρο. Οδός Πατησίων. Παρατηρώ τους ανθρώπους γύρω μου. Ξαφνικά βλέπω μια μεσήλικη κυρία να καρφώνει τα μάτια της σε ένα κτίριο. Πρέπει να είναι γύρω στα εξήντα. Φοράει ένα ροζ σκουφάκι, βαμμένη στην εντέλεια.
-Να, εδώ μέσα τους έφεραν, λέει στην κυρία που καθόταν απέναντί της,δείχνοντας ένα νεοκλασικό κτίριο επί της Πατησίων. Κατάλαβα ότι μιλούσε για τους λαθρομετανάστες απο την Νομική.
-Αντι να τους στείλουν από εκεί που ήρθαν, τους κρατάνε εδώ για να συνεχίσουν να κλέβουν και να σκοτώνουν. Αλλά τι περιμένεις, αφού και οι πολιτικοί τα κονομάνε από αυτούς. Ξέρεις ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δίνει επιδότηση για κάθε έναν από αυτούς;
Η κυρία απέναντι κουνάει το κεφάλι συμφωνώντας. Το ίδιο και αρκετοί άλλοι γύρω της
-Αλλά ξέρετε τι χρειάζεται; συνέχισε ακάθεκτη η κυρία
-Να πάρουμε τους 300σιους να τους βάλουμε και αυτούς στο κτίριο μαζί με τους μετανάστες και να το κάψουμε. Να ξεβρομίσει ο τόπος.
Και πάλι βλέμματα επιδοκιμασίας απο το κοινό.
-Μια χούντα μας χρειάζεται, α ρε Παπαδόπουλε που είσαι, τότε που κοιμόμασταν ήσυχοι με τα παράθυρα ανοικτά και δεν φοβόμασταν τίποτα..
Πολλά ήθελα να πω στην κυρία.
'Οτι όσο αυτή κοιμόταν ήσυχη με τα παράθυρα ανοικτά, πολλοί άλλοι στέναζαν από τα βασανιστήρια στα υπόγεια της ασφάλειας
Ότι όσο αυτή κοιμόταν ήσυχη με τα παράθυρα ανοικτά, πολλοί έφευγαν για τα νησιά της εξορίας, αφήνοντας πίσω τις οικογένειές τους
Ότι όσο αυτή κοιμόταν ήσυχη με τα παράθυρα ανοικτά, κάποιοι διπλοκλείδωναν την πόρτα τους τρέμοντας μην χτυπήσει και μπουν μέσα οι ασφαλίτες
Ότι αν τολμούσε να μιλήσει έτσι, στην ιδανική εποχή της χούντας, θα την περίμεναν όταν θα κατέβαινε από το λεωφορείο, τα καλά παιδιά της ασφάλειας, για τα περαιτέρω......
Δεν είπα όμως τίποτα. Ίσως γιατί θεώρησα ότι δεν είχε κανένα νόημα.
Το λεωφορείο έφτασε στην στάση. Κατέβηκα κοιτώντας την για τελευταία φορά. Είχε βγάλει ένα μικρό καθρεπτάκι και διόρθωνε το μακιγιάζ της.
Το μετάνιωσα που δεν μίλησα. Έπρεπε. Για να υπερασπιστώ τους ανθρώπους που δεινοπάθησαν εκείνη την εποχή. Σίγουρα θα υπήρχε κάποιος από αυτούς στο λεωφορείο.
Για να μην αφήσω την μνήμη να εξασθενήσει....