Και ξάφνου γέμισε ο τόπος επαναστάτες.....
Που τώρα ανακάλυψαν την αδικία. Τώρα που πήρε φωτιά η ΤΣΕΠΗ τους. Τόσο καιρό που είχαν την κοιλιά χορτάτη, υπάκουα στρατιωτάκια του συστήματος που τώρα πετροβολούν, ήταν.
ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ είναι αυτοί που τολμούσαν να μιλούν όταν ολοι οι άλλοι σώπαιναν. Που κατέβαιναν στους δρόμους και ήταν μια χούφτα άνθρωποι. Που όλη η βολεμένη κοινωνία, στην καλύτερη περίπτωση τους χλεύαζε ως γραφικούς και στην χειρότερη τους κατηγορούσε ως εχθρούς της πατρίδας.
Και τώρα βλέπουν το ποτάμι των ξεβολεμένων να θέλει να εισβάλει στη βουλή. Αλλά ούτε αυτή τη φορά θα πάνε με το ποτάμι. Γιατί ξέρουν οτι αυτό που το κάνει ορμητικό δεν είναι ούτε το όνειρο ούτε η αλληλεγγύη ούτε η θέληση να αλλάξει κάτι. Είναι η εμμονή να μην αλλάξει τίποτα. Δεν θα πάνε με το ποτάμι γιατί μέσα του βλέπουν σε ρόλους πρωταγωνιστικούς αιώνιους έχθρούς. Καλοθρεμμένους επιχειρηματίες που χωρίς ντροπή, με νωπό ακόμα το αίμα αθώων εργαζομένων στα χέρια τους, αναγορεύουν τους εαυτούς τους ως ηγέτες της νέας εποχής. Παραδίπλα τους καλοπληρωμένους κονδυλοφόρους, να τους πλέκουν το εγκώμιο.Και πιο πίσω τους,φασιστοειδή ενδεδυμένα με τον μανδύα του δημοκράτη να βάλλουν, για πρώτη φορά χωρίς να χρειάζεται να κρυφτούν, ενάντια σε αυτό που μισούν περισσότερο, τη βουλή και όσα αυτή αντιπροσωπεύει. Όλοι αυτοί, έμπειροι διαχειριστές της οργής των ξεβολεμένων.
Για τους αληθινούς επαναστάτες εχθροί δεν ειναι οι 300. Είναι η σάπια νοοτροπία, ο ατομικισμός, και ο συντηρητισμός αυτής της κοινωνίας. Στους δύσκολους αυτούς καιρούς οι αληθινοί επαναστάτες χαμογελούν και αισιοδοξούν. Γιατί ποτέ δεν υπήρξαν βολεμένοι, γιατί οι δύσκολοι καιροί είναι οι δικοί τους καιροί...........
Που τώρα ανακάλυψαν την αδικία. Τώρα που πήρε φωτιά η ΤΣΕΠΗ τους. Τόσο καιρό που είχαν την κοιλιά χορτάτη, υπάκουα στρατιωτάκια του συστήματος που τώρα πετροβολούν, ήταν.
ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ είναι αυτοί που τολμούσαν να μιλούν όταν ολοι οι άλλοι σώπαιναν. Που κατέβαιναν στους δρόμους και ήταν μια χούφτα άνθρωποι. Που όλη η βολεμένη κοινωνία, στην καλύτερη περίπτωση τους χλεύαζε ως γραφικούς και στην χειρότερη τους κατηγορούσε ως εχθρούς της πατρίδας.
Και τώρα βλέπουν το ποτάμι των ξεβολεμένων να θέλει να εισβάλει στη βουλή. Αλλά ούτε αυτή τη φορά θα πάνε με το ποτάμι. Γιατί ξέρουν οτι αυτό που το κάνει ορμητικό δεν είναι ούτε το όνειρο ούτε η αλληλεγγύη ούτε η θέληση να αλλάξει κάτι. Είναι η εμμονή να μην αλλάξει τίποτα. Δεν θα πάνε με το ποτάμι γιατί μέσα του βλέπουν σε ρόλους πρωταγωνιστικούς αιώνιους έχθρούς. Καλοθρεμμένους επιχειρηματίες που χωρίς ντροπή, με νωπό ακόμα το αίμα αθώων εργαζομένων στα χέρια τους, αναγορεύουν τους εαυτούς τους ως ηγέτες της νέας εποχής. Παραδίπλα τους καλοπληρωμένους κονδυλοφόρους, να τους πλέκουν το εγκώμιο.Και πιο πίσω τους,φασιστοειδή ενδεδυμένα με τον μανδύα του δημοκράτη να βάλλουν, για πρώτη φορά χωρίς να χρειάζεται να κρυφτούν, ενάντια σε αυτό που μισούν περισσότερο, τη βουλή και όσα αυτή αντιπροσωπεύει. Όλοι αυτοί, έμπειροι διαχειριστές της οργής των ξεβολεμένων.
Για τους αληθινούς επαναστάτες εχθροί δεν ειναι οι 300. Είναι η σάπια νοοτροπία, ο ατομικισμός, και ο συντηρητισμός αυτής της κοινωνίας. Στους δύσκολους αυτούς καιρούς οι αληθινοί επαναστάτες χαμογελούν και αισιοδοξούν. Γιατί ποτέ δεν υπήρξαν βολεμένοι, γιατί οι δύσκολοι καιροί είναι οι δικοί τους καιροί...........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου