ΟΤΑΝ Η ΜΝΗΜΗ ΕΞΑΣΘΕΝΕΙ.............

Κατεβαίνω με το λεωφορείο στο κέντρο. Οδός Πατησίων. Παρατηρώ τους ανθρώπους γύρω μου. Ξαφνικά βλέπω μια μεσήλικη κυρία να καρφώνει τα μάτια της σε ένα κτίριο. Πρέπει να είναι γύρω στα εξήντα. Φοράει ένα ροζ σκουφάκι, βαμμένη στην εντέλεια.
-Να, εδώ μέσα τους έφεραν, λέει στην κυρία που καθόταν απέναντί της,δείχνοντας ένα νεοκλασικό κτίριο επί της Πατησίων. Κατάλαβα ότι μιλούσε για τους λαθρομετανάστες απο την Νομική.
-Αντι να τους στείλουν από εκεί που ήρθαν, τους κρατάνε εδώ για να συνεχίσουν να κλέβουν και να σκοτώνουν. Αλλά τι περιμένεις, αφού και οι πολιτικοί τα κονομάνε από αυτούς. Ξέρεις ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δίνει επιδότηση για κάθε έναν από αυτούς;
Η κυρία απέναντι κουνάει το κεφάλι συμφωνώντας. Το ίδιο και αρκετοί άλλοι γύρω της
-Αλλά ξέρετε τι χρειάζεται; συνέχισε ακάθεκτη η κυρία
-Να πάρουμε τους 300σιους να τους βάλουμε και αυτούς στο κτίριο μαζί με τους μετανάστες και να το κάψουμε. Να ξεβρομίσει ο τόπος.
Και πάλι βλέμματα επιδοκιμασίας απο το κοινό.
-Μια χούντα μας χρειάζεται, α ρε Παπαδόπουλε που είσαι, τότε που κοιμόμασταν ήσυχοι με τα παράθυρα ανοικτά και δεν φοβόμασταν τίποτα..
Πολλά ήθελα να πω στην κυρία.
'Οτι όσο αυτή κοιμόταν ήσυχη με τα παράθυρα ανοικτά, πολλοί άλλοι στέναζαν από τα βασανιστήρια στα υπόγεια της ασφάλειας
Ότι όσο αυτή κοιμόταν ήσυχη με τα παράθυρα ανοικτά, πολλοί έφευγαν για τα νησιά της εξορίας, αφήνοντας πίσω τις οικογένειές τους
Ότι όσο αυτή κοιμόταν ήσυχη με τα παράθυρα ανοικτά, κάποιοι διπλοκλείδωναν την πόρτα τους τρέμοντας μην χτυπήσει και μπουν μέσα οι ασφαλίτες
Ότι αν τολμούσε να μιλήσει έτσι, στην ιδανική εποχή της χούντας, θα την περίμεναν όταν θα κατέβαινε από το λεωφορείο, τα καλά παιδιά της ασφάλειας, για τα περαιτέρω......
Δεν είπα όμως τίποτα. Ίσως γιατί θεώρησα ότι δεν είχε κανένα νόημα.
Το λεωφορείο έφτασε στην στάση. Κατέβηκα κοιτώντας την για τελευταία φορά. Είχε βγάλει ένα μικρό καθρεπτάκι και διόρθωνε το μακιγιάζ της.
Το μετάνιωσα που δεν μίλησα. Έπρεπε. Για να υπερασπιστώ τους ανθρώπους που δεινοπάθησαν εκείνη την εποχή. Σίγουρα θα υπήρχε κάποιος από αυτούς στο λεωφορείο.
Για να μην αφήσω την μνήμη να εξασθενήσει....

ΘΥΣΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Βλέπω και εγώ το θέμα-θέαμα των παράνομων μεταναστών στο κτίριο της Νομικής στη Σόλωνος και εξοργίζομαι.

'Οχι βέβαια με τους απελπισμένους αυτούς ανθρώπους που ζουν στην Ελλάδα πάνω από 5 χρόνια χωρίς χαρτιά, χωρίς υπόσταση, χωρίς μέλλον. Που εργάζονται στα χωράφια σύγχρονων δουλεμπόρων για ένα κομμάτι ψωμί, που στοιβάζονται κατά δεκάδες κάθε βράδυ σε άθλια δωματιάκια για να κοιμηθούν, τα οποία και πληρώνουν χρυσά στους Έλληνες ιδιοκτήτες τους.

Όχι βέβαια γιατί φοβάμαι ότι θα βρωμίσουν το κτίριο ή θα μεταδώσουν ασθένειες στους περαστικούς (ναι ακούστηκε και αυτό). Έχω περάσει 5 χρόνια στο ίδιο κτίριο σαν φοιτητής και το έχω δει σε πολύ χειρότερη κατάσταση, με ευθύνη των φοιτητικών παρατάξεων.

Εξοργίζομαι με τις δήθεν αριστερές δυνάμεις που ενώ πλασάρουν τον εαυτό τους σαν υπερασπιστή των δικαιωμάτων των ανθρώπων αυτών, στην ουσία εξελίσσονται στους χειρότερους εκμεταλλευτές τους. Γιατί επέλεξαν να στήσουν ένα επικοινωνιακό πανηγύρι στις πλάτες απελπισμένων ανθρώπων. Γιατί για να πιάσουν στασίδι στα δελτία ειδήσεων των οκτώ, έβαλαν τους ανθρώπους αυτούς στο στόχαστρο της συντηρητικής και φοβισμένης κοινής γνώμης. Επέλεξαν να τους θυσιάσουν στο βωμό των εντυπώσεων.

Εξοργίζομαι γιατί έδωσαν την ευκαιρία στους καθηγητάδες-εισαγγελείς-δημοσιογράφους (Πρετεντέρης κ σια) να παραδίδουν μαθήματα δημοκρατίας.

Εξοργίζομαι γιατί έδωσαν ξανά την ευκαιρία στα γνωστά φασιστοειδή να ξεσαλώσουν εναντίον των μεταναστών και του πανεπιστημιακού ασύλου. Λειτουργώντας σαν τους χειρότερους προβοκάτορες έδωσαν το τέλειο άλλοθι και συνάμα την ευκαιρία στους φασίστες του ΛΑΟΣ και της Χρυσής Αυγής, να ενδυθούν με τον μανδύα του υπερασπιστή της δημοκρατίας και της νομιμότητας.

Εξοργίζομαι γιατί εγώ μέσα σε μια άλλη αριστερά μεγάλωσα. Μια αριστερά που δεν την ενδιέφερε το ''φαίνεσθαι'' αλλά η ουσιαστική κοινωνική δράση. Που ήταν καθημερινά στο πλευρό των μειονοτήτων και των αδυνάτων, και όχι μόνο για όσο διαρκεί ένα link του δελτίου ειδήσεων.

ΕΣΥ ΠΟΥ ΗΣΟΥΝ;;;;;;;;;

Το παρακάτω κείμενο δεν είναι δικό μου. Ήρθε στο mail μου, μπορεί να έχει έρθει και στο δικό σας. Κρίμα που δεν ξέρω το όνομα του συγγραφέα για να το μνημονεύσω. Το αναδημοσιεύω αυτούσιο.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Έχω βουλιάξει κι εγώ μές τη συλλογική κατήφεια, μες την κατάθλιψη...
Φοβάμαι, ανησυχώ, θλίβομαι, αναρωτιέμαι για το μέλλον των παιδιών μου,
για το γκρέμισμα των ονείρων μου και των μακρυχρόνιων προσπαθειών μου...

Αλλά ακόμα και αυτά καλύπτονται από την βαθιά μου οργή...
Πού ήμουν όλα αυτά τα χρόνια εγώ;
Πού ήσουν όλα αυτά τα χρόνια εσύ, εαυτέ μου;

Πού ήσουν όταν μας κοροϊδευαν, μας ξεπουλούσαν,
μας πέταγαν τα πλαστικά όνειρα στη μούρη κι εσύ τα κυνηγούσες;

Πού ήσουν όταν ο γιατρός σού ζητούσε το φακελλάκι για να σε κάνει καλά
και αντί να τον καταγγείλεις τον πούστη, τον πλήρωνες αποκαλώντας τον "γιατρέ μου"

Πού ήσουν όταν έβλεπες τους μεγαλοδικηγόρους να γίνονται μοντελάκια ζωής στην τηλεόραση
και να κόπτονται για το κοινό καλό και το δίκαιο, δηλώνοντας 10,000 ευρώ εισόδημα...
"Πόσο καλά τα λέει ο πούστης..." έλεγες

Πού ήσουν όταν έδινες το μπαξίσι στην πολεοδομία αντί να του δώσεις γροθιά στη μούρη του καργιόλη
αλλά μετά δεν θα έβγαινε η άδεια της πολυπόθητης οικοδομής μικρό λαμόγιο ελληνάρα...
Το σάλιο σου γαργάρα και έδινες τη μιζούλα στον πολεοδόμο, στον ικατζή που σου έκανε τον έλεγχο στην επιχειρησούλα σου,
στον εφοριακό που ανακάλυψε τις δικές σου λαμογιές... Κάλλιο να πληρώσεις 10 σε αυτόν παρά 50 στο κράτος.

Πού ήσουν όταν έτρεχες στα γραφεία των βουλευτών για να τους παρακαλέσεις να βολέψουν το σπλάχνο σου,
το άχρηστο σπλάχνο σου, που δεν κατάφερε να κάνει τίποτα περισσότερο στη ζωούλα του από το να γλύφει κατουρημένες ποδιές και βρώμικους κώλους...

Πού ήσουν όταν ανταγωνιζόσουν στις συγκεντρώσεις των προβάτων (ωπ! κομμάτων ήθελα να πω),
με τους λοιπούς "συντρόφους" για το ποιος θα σηκώσει τη μεγαλύτερη σημαία...

Πού ήσουν όταν ξελαρυγγιαζόσουν λαμόγιο για το δίκαιο του λαού, πηδώντας πάνω κάτω μόλις έβλεπες φακό
για να σιγουρευτείς ότι θα σε δει ο πολιτευτής που θα σε βάλει εποχιακό, συμβασιούχο στο δήμο...
άλλος ένας στην πλάτη των υπολοίπων που θα καθαρίζει φασόλια στο οκτάωρό του
(όχι ρε!!! πλέον μπαίνεις στο φέισμπουκ, έχεις εξελιχθεί)

Πού ήσουν μικρομεγαλεπιχειρηματία όταν μαγείρευες τα δικά σου βιβλία για να πληρώσεις λιγότερα,
για να πάρεις το τέρας SUV που θα κάλυπτε τη μικροτσούτσουνη ύπαρξή σου με το μέγεθός του...

Πού ήσουν μαντάμ σουσού όταν γελούσες σαν ηλιθία στη δασκάλα του παιδιού σου που μαλακίες έμαθε,
μαλακίες το μαθαίνει, όταν αναγνώριζες τις μαλακίες που κάνουν στο παιδί αλλά πού να τρέχεις τώρα έχεις κι άλλες δουλειές...
Αλλωστε το παιδί θα το στείλουμε στο Λονδίνο να σπουδάσει...
εκεί θα καλυφθούν όλες οι ανεπάρκειες του δικού μας εκπαιδευτικού συστήματος...

Πού ήσουν συνδικαλιστή της πλάκας και του ελέους
όταν με τη δύναμη που σου δίνει το ότι βολεύτηκες σε μια γαμημένη δημόσια επιχείρηση,
κατέβαζες τους διακόπτες μιας ολόκληρης χώρας,
δημιουργώντας τόσα προβλήματα,
ίσα για να διαμαρτυρηθείς/εκβιάσεις για τα δικά σου μικροσυμφέροντα...

Πού ήσουν όταν το ελληνικό όνειρο έσκασε μύτη;
αγόραζες πορτοκαλιές εφημερίδες λαμόγιο και έπαιζες χρηματιστήριο λες και είναι λοτταρία...
Πού ήσουν όταν εταιρείες ανύπαρκτες, με ένα γραφειάκι 2χ3 και 1 άτομο προσωπικό,
χτύπαγαν λίμιτ απ κάθε μέρα...
Πού ήσουν όταν έπαιρνες μετοχοδάνεια και υποθήκευες τα χωραφάκια του παππού,
πιστεύοντας ότι θα γίνεις πλούσιος σε ένα μήνα (και πολύ λέω)...

Πού ήσουν όταν το χέρι σου πετάει τα σκουπίδια, δεξιά και αριστερά μέσα στο δάσος,
όταν γεμίζεις τις παραλίες αποτσίγαρα και πλαστικά ποτήρια φραπέ (όχι φραπέ ρε πια, φρέντο έλεος, πού ζεις;)
Πού ήσουν όταν το παιδί σου ουρλιάζει στο αυτί του διπλανού,
αδιαφορώντας για την ύπαρξή του (όλοι να καούν ρε, εγώ θα φάω τα κεφτεδάκια μου και είμαι μια χαρά... γκρααααααου)

Πού ήσουν όταν έβλεπες τα σκάνδαλα να σκάνε το ένα μετά το άλλο...
όταν οι θρησκευτικοί "άρχοντες"
αποδεικνύονταν κοσμικότεροι των κοσμικών απατεώνων...
σταμάτησες να παντρεύεσαι, να βαφτίζεις, να συμμετέχεις στα κοινά της εκκλησίας επρος ένδειξιν της αηδίας σου;
σιγά ρε.. όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη...

Πού ήσουν όταν η χώρα σου καιγόταν απ' άκρη σε άκρη...
πού ήσουν όταν λίγο έλειψε να χαθεί η Ολυμπία,
πήρες το τριχίλιαρο πρόβατο και έσκασες...
τουμπεκί ψιλοκομμένο... και ναι! τους ξαναψήφισες.. ξανά και ξανά και ξανά...

Πού ήσουν όταν τα ροζ πλημμύρισαν τη ζωή σου...
έσκυψες κι εσύ στην κλειδαρότρυπα αυτό έκανες..
τι είπε, τι έκανε, πήρε καλά την πίπα;
και για το πάπλωμα κουβέντα κανείς... για την ταμπακέρα σιωπή...

Όλοι βολεμένοι στον μικρόκοσμό τους.. .ποιος θα έχει την πιο μεγάλη τζιπούκλα,
την πιο γαμάτη γκόμενα, την πιο σικ γυναίκα, τα πιο όμορφα παιδιά...
τις πιο καλές σπουδές, το πιο γαμάτο σπίτι, το πιο μεγάλο τζάκι, το πιο άνετο σαλόνι,
το πιο βαθύ καναπέ, την πιο μεγάλη πλασμα(τική) τηλεόραση, το πιο σύγχρονο ηχοσύστημα...
τις πιο σικάτες διακοπές, τις πιο χλιδάτες αποδράσεις, τις πιο γκλαμουράτες εξόδους...

Και δανειζόσουν λαμόγιο, δανειζόσουν...
όχι χρήμα...
χρόνο δανειζόσουν...
Και απλά ο χρόνος τέλειωσε...
Κάποτε θα ερχόταν η ώρα... νομοτελειακό είναι....

Τώρα μη φωνάζεις λαμόγιο, απατεωνίσκε...
Αποδέξου και μη φωνάζεις...
Γιατί ΦΤΑΙΣ για ΟΛΑ...
ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ...
ΕΓΩ ΦΤΑΙΩ...

Καιρός είναι να κάνουμε μια καλή αυτοκριτική...
να πούμε εγώ φταίω και να δούμε πώς θα καθαρίσουμε
τα σκατά που ΕΜΕΙΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΜΕ...
που εμείς ΑΦΗΣΑΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΠΝΙΞΟΥΝ...

Σταμάτα λοιπόν τις κορώνες,
κατέβασε τους τόνους της "δίκαιης αγανάκτησής" σου
& σκέψου τη δική σου συμμετοχή, τα δικά σου λάθη...

ΕΛΛΗΝΑΡΑ ε ΕΛΛΗΝΑΡΑ !!!!!

Η ''κακιά'' Ευρώπη, το ''κακό'' ΔΝΤ και η ''αθώα'' Ελλάδα

Είναι ωραίο αυτό το παραμύθι. Γιατί μας επιτρέπει να κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου, χωρίς να μας τον χαλάνε τύψεις για τυχόν ευθύνες που μπορεί να έχουμε και εμείς για την κατάσταση της χώρας.
Το παραμύθι όμως αυτό δεν μπαίνει στον κόπο να απαντήσει σε μερικά απλά ερωτήματα.

• Φταίνε οι ''άλλοι'' για την δική μας επιλογή να ζούμε τόσα χρόνια, πέρα απο τις πραγματικές μας δυνατότητες;
• Φταίνε οι ''άλλοι'' που δεν σεβαστήκαμε ποτέ τον δημόσιο πλούτο, αλλά ο καθένας, ανάλογα με την δυνατότητά του, δεν δίστασε να βάλει το δάκτυλο στο μέλι;
• Φταίνε οι ''άλλοι''  που επιλέξαμε τον δρόμο του εύκολου κέρδους, της αρπαχτής, της μίζας;
• Φταίνε οι ''άλλοι'' που ποτέ δεν κοιτάξαμε το μέλλον, που ποτέ δεν είδαμε πέρα απο την μύτη μας;
• Φταίνε οι ''άλλοι'' που παρασυρόμασταν πάντα απο μεγαλοστομίες κενές περιεχομένου και μεγάλα οράματα;

Το παραμύθι αυτό μας το λένε αυτοί που θέλουν να κρύψουν τις δικές τους ευθύνες.Αυτοί που βλέπουν τις αλλαγές που έρχονται, ως απειλή στο σάπιο τους κατεστημένο.
  Και εμείς επιλέγουμε να το ακούσουμε γιατί είναι βολικό, εύκολο, μας απαλλάσει απο δυσάρεστες σκέψεις για την δική μας συμπεριφορά ως ενεργών πολιτών.
Και μένει μια επιλογή.
'Η να κλείσουμε τα αυτιά μας στο παραμύθι,  απαλλασόμενοι απο το σύνδρομο της μιζέριας και της γκρίνιας και να κοιτάξουμε κατάματα με αισιοδοξία το μέλλον γεμάτοι με πίστη για τις δυνατότητές μας, ή να συνεχίσουμε να νανουριζόμαστε απο  παραμυθάδες που το μόνο που θέλουν είναι να μην αλλάξει τίποτα, να παραμείνουμε προσκολλημένοι στο παρελθόν.
Για όσους επιλέξουν το πρώτο.. vengeremos!!
Για όσους το δεύτερο...sweet dreams....

ΠΕΡΙ ΔΝΤ... ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΔΕΙΝΩΝ

ΕΛΕΟΣ!!! ΚΑΙ Η ΚΟΥΤΣΗ ΜΑΡΙΑ ΑΠΕΚΤΗΣΕ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΟ Δ.Ν.Τ ΤΩΡΑ ΞΥΠΝΗΣΑΤΕ ΟΛΟΙ?? ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΜΑΛΛΟΝ ΑΣΧΟΛΙΟΥΣΑΣΤΑΝ ΜΕ ΤΟ DVD ΤΖΟΥΛΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΤΗΣ ΜΕΝΕΓΑΚΗ..ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΚΛΕΙΔΑΡΟΤΡΥΠΑΣ..ΑΝΤΙ ΛΟΙΠΟΝ ΤΩΡΑ ΝΑ ΕΠΙΛΕΓΕΤΕ ΤΗΝ ΕΥΚΟΛΗ ΛΥΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΙΖΕΤΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ , ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ ΚΑΙ ΒΡΙΣΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ.
ΓΙΑΤΙ ΠΑΝΤΑ ΚΟΙΤΑΖΑΤΕ ΤΗΝ ΠΑΡΤΗ ΣΑΣ,
ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΝΟΙΑΞΕ ΠΟΤΕ Η ΕΛΛΑΔΑ.
ΝΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΙΣΑΣΤΑΝ ΠΑΝΤΑ ΕΛΛΗΝΑΡΕΣ..ΚΑΤΕΒΑΙΝΑΤΕ ΜΕ ΣΗΜΑΙΕΣ ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΝΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΕΤΕ ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ (ΠΛΑΚΩΝΑΤΕ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΞΕΤΕ ΠΟΣΟ ΓΕΝΝΑΙΟΙ ΕΙΣΑΣΤΑΝ)
ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΒΕΒΑΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΑΤΕ ΝΑ ΚΛΕΒΕΤΕ, ΚΑΙ ΝΑ ΖΕΙΤΕ ΠΑΡΑΣΙΤΙΚΑ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΣΑΣ.
ΔΕΝ ΑΠΟΚΤΗΣΑΤΕ ΠΟΤΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, ΔΕΝ ΒΓΗΚΑΤΕ ΠΟΤΕ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΝΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΘΗΤΕ (ΕΓΩ ΘΑ ΒΓΑΛΩ ΤΟ ΦΙΔΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΥΠΑ? ΛΕΓΑΤΕ).ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΝΑΠΕ ΣΑΣ ΤΑ ΒΛΕΠΑΤΕ ΟΛΑ.
ΤΟ ΠΙΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΚΑΝΑΤΕ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΑΣ ΗΤΑΝ ΝΑ ΓΕΛΑΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΣΑΤΙΡΑ ΤΟΥ ΛΑΖΟΠΟΥΛΟΥ.ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΝΑΡΩΤΗΘΗΚΑΤΕ ΠΟΤΕ ΓΙΑΤΙ Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ "ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ" ΤΑ ΒΑΖΕΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΕΥΚΟΛΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ? ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑΣ ΜΕ ΜΕΙΩΜΕΝΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΜΟ? ΤΑ ΕΒΑΛΕ ΠΟΤΕ ΜΕ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ? ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΤΡΩΓΟΥΝ ΤΗΣ ΣΑΡΚΕΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, ΠΟΥ ΠΕΤΑΝΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΕΝΩ ΕΚΕΙΝΟΙ ΖΟΥΝ ΣΤΗ ΧΛΙΔΗ? ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ.ΑΛΛΩΣΤΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ..
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΝΟΙΑΞΕ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΔΙΠΛΑΝΟΥ ΣΑΣ.ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΓΓΙΖΕ ΕΣΑΣ..
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΛΑΙΤΕ ΣΑΝ ΠΑΙΔΑΚΙΑ...ΠΟΥ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΟΥΝ ΤΟ ΓΛΥΦΙΤΖΟΥΡΙ ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΡΙ..

ΠΕΡΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ......

Και ξάφνου γέμισε ο τόπος επαναστάτες.....
Που τώρα ανακάλυψαν την αδικία. Τώρα που πήρε φωτιά η ΤΣΕΠΗ τους. Τόσο καιρό που είχαν την κοιλιά χορτάτη, υπάκουα στρατιωτάκια του συστήματος που τώρα πετροβολούν, ήταν.
ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ είναι αυτοί που τολμούσαν να μιλούν όταν ολοι οι άλλοι σώπαιναν. Που κατέβαιναν στους δρόμους και ήταν μια χούφτα άνθρωποι. Που όλη η βολεμένη κοινωνία, στην καλύτερη περίπτωση τους χλεύαζε ως γραφικούς και στην χειρότερη τους κατηγορούσε ως εχθρούς της πατρίδας.
Και τώρα βλέπουν το ποτάμι των ξεβολεμένων να θέλει να εισβάλει στη βουλή. Αλλά ούτε αυτή τη φορά θα πάνε με το ποτάμι. Γιατί ξέρουν οτι αυτό που το κάνει ορμητικό δεν είναι ούτε το όνειρο ούτε η αλληλεγγύη ούτε η θέληση να αλλάξει κάτι. Είναι η εμμονή να μην αλλάξει τίποτα. Δεν θα πάνε με το ποτάμι γιατί μέσα του βλέπουν σε ρόλους πρωταγωνιστικούς αιώνιους έχθρούς. Καλοθρεμμένους επιχειρηματίες που χωρίς ντροπή, με νωπό ακόμα το αίμα αθώων εργαζομένων στα χέρια τους, αναγορεύουν τους εαυτούς τους ως ηγέτες της νέας εποχής. Παραδίπλα τους καλοπληρωμένους κονδυλοφόρους, να τους πλέκουν το εγκώμιο.Και πιο πίσω τους,φασιστοειδή ενδεδυμένα με τον μανδύα του δημοκράτη να βάλλουν, για πρώτη φορά χωρίς να χρειάζεται να κρυφτούν, ενάντια σε αυτό που μισούν περισσότερο, τη βουλή και όσα αυτή αντιπροσωπεύει. Όλοι αυτοί, έμπειροι διαχειριστές της οργής των ξεβολεμένων.
Για τους αληθινούς επαναστάτες εχθροί δεν ειναι οι 300. Είναι η σάπια νοοτροπία, ο ατομικισμός, και ο συντηρητισμός αυτής της κοινωνίας. Στους δύσκολους αυτούς καιρούς οι αληθινοί επαναστάτες χαμογελούν και αισιοδοξούν. Γιατί ποτέ δεν υπήρξαν βολεμένοι, γιατί οι δύσκολοι καιροί είναι οι δικοί τους καιροί...........